1809 Fransa doğumlu Pierre Joseph Proudhon yoksul bir ailenin oğludur ve yaşamı boyunca geçim sıkıntısı çekmiş, doymak bilmez bir öğrenme isteği içinde yaşamıştır. Anarşizm kuramcılarının arasında ayrı bir yeri vardır. Hayatın kendisinden, yaşama deneylerinden, pratikten çok şey öğrenmiş, anarşizm kendini bir eylem öğretisi olarak kabul ettirmek isteyince Proudhon’un yolundan gitmiştir. Bu öğretinin pratik yanına önem veren en önemli anarşist kuramcı Proudhon’dur.
Başkaldırma onu hiçbir zaman nihilizme itmemiştir. Tersine, halkın eski törelerini, çağdaş toplumun bozmaya çalıştığı değerlerini savunmak için başkaldırır. Böylece öğretisinin hem devrimci, hem de gelenekçi olan iki özelliği anlaşılmış olur.
Hegel gibi Proudhon da iki akımın doğmasına yol açmıştır: Sağcı Proudhon’culuk; Solcu Proudhon’culuk. Kendisine inananlar arasında tanrıtanımazlar olduğu gibi, hıristiyanlar da vardır; faşistler olduğu gibi sendikacılar da vardır.
Hepsi de Proudhon’u kendilerine göre yorumlamaktadır. Ama onun en belirgin özelliği Fransız halkının kahramanı olmasıdır.
Proudhon, 1840’ta kendisine büyük bir okur kitlesi kazandıran “Mülkiyet Nedir?” adlı broşürünü yazmış ve bu sorusunun yanıtını şöyle vermiştir: “Mülkiyet Hırsızlıktır!”.
1844’te Paris’te Alman göçmenleriyle ilişki kuran Proudhon, Karl Marx’la da tanışmış, 1846’da “Sefaletin Felsefesi”ni yayınlamıştır. (Bilindiği gibi Karl Marx da bu kitaba karşı alaylı bir tonda “Felsefenin Sefaleti” adlı eleştirisini yazacaktır.)
1846’da Proudhon yeniden Paris’e yerleşti. 1848 Devrimi’nde orada kaldı ve devrimin temel düşüncelerinin kendi düşünceleriyle uyuşmadığını kavradı. 4 Temmuz 1848’de milletvekili seçildi. Millet Meclisi’nde verdiği bir söylevde halktan “burjuvazinin kurbanı” diye söz edince şimşekleri üstüne çekti.
Prens Başkan’a yönelttiği saldırıdan ötürü de 1849’da üç yıl hapis ve 3,000 Frank para cezasına çarptırıldı. Cezaevinde yattığı sırada “Bir Devrimcinin İtirafları” adlı yapıtını yazdı.
1858’de “Devrimde ve Kilisede Adalet” adlı yapıtında kiliseye çattığı için gene üç yıllık hapis cezasına çarptırıldı; bu yapıtı “dine ve ahlaka hakaret” sayıldı. Proudhon Belçika’ya sığındı. Genel Aftan sonra Paris’e döndü; 1864’te öldü.
Gelişim Yayınları, Devrimler ve Karşıdevrimler Ansiklopedisi’nden alınmıştır.